ജോസ് കോനാട്ടിൻറെ കവിതകൾ

കുട്ടി ക്കുരുതി 
കരയരുത് കുഞ്ഞേ
 പിറക്കുന്ന നേരത്തും
കുരുതി നിനക്കായ്
 കരുതി വച്ചവർ ഞങ്ങൾ.
 യന്ത്ര ശ്വാസത്തിൻറ
 ഭ്രാന്ത വേഗങ്ങളി
 പ്രാണതന്ത്രികൾ പൊട്ടി
 പ്രളയമിരമ്പുന്ന പ്രജ്ഞയിൽ
ശപ്തജന്മം കരിന്തിരി
കത്തിയൊടുങ്ങവേ
 നൊന്തു ശപിക്കുക
 നശിക്കട്ടെ നരവർഗ്ഗം


 കബന്ധങ്ങൾ . 
 ആരോ പെരും പാദങ്ങളാൽ
അവശേഷിച്ച  മൂന്നടി മണ്ണ് കൂടി
അളന്നെടുക്കുന്നു.
ഒരു പെരും കാൽ കൂടി
 അളവുകോലാകുമ്പോൾ
കുനിഞ്ഞ് നിന്ന് വിനീതനാകാൻ
 കഴുത്തിൽ ശിരസ്സെവിടെ?