രാമനുണ്ണി പാലൂരിന്റെ കവിത

നീ തന്ന പീലി വെച്ച് 

ദിനപുസ്തകത്തിൽ

ഞാനെന്റെ 

രാപ്പകലുകളെ 

വേർതിരിക്കുന്നു 

നിദ്രയ്ക്കും 

ഉണർച്ചയ്ക്കും 

ഇടയ്ക്കുള്ള 

പാലത്തിലൂടെ 

നീ തന്ന സ്വപ്നങ്ങളെ 

മേയാൻ വിടുന്നു 

മഴയും വേനലും 

വേർപിരിയുന്ന 

മറവിയുടെ തരിശിൽ 

നീ തന്ന ഓർമ്മകളുടെ 

വിത്ത് നടുന്നു 

ആകാശത്തിനും 

പക്ഷിക്കുമിടയിലെ 

നീലിച്ച മിനാരങ്ങളിൽ 

നിന്റെ കണ്ണുകളിൽ 

നിന്നെടുത്ത താരകങ്ങൾ 

കൊളുത്തിയിടുന്നു 

വേരിനും 

പൂവിനുമിടയിലെ 

വസന്തത്തിന്റെ 

കാടുകളിലേക്ക് 

നിന്റെ കവിതയിലെ 

ശലഭങ്ങളെ 

കൂട് തുറന്നു വിടുന്നു 

ഹൃദയത്തിനും 

ഹൃദയത്തിനുമിടയ്ക്കുള്ള 

മൗനത്തിന്റെ 

വിരഹ സമുദ്രത്തിലേക്ക് 

നീ കാതിലോതിയ 

വാക്കുകളുടെ 

പത്തേമാരിയിറക്കുന്നു........